- کفایت کردن
کافی بودن، بس بودن، از عهده کسی یا انجام دادن امری برآمدن
معنی کفایت کردن - جستجوی لغت در جدول جو
- کفایت کردن (رِ گِ رِ تَ)
بس شدن و به اندازه شدن و کافی شدن. (ناظم الاطباء). بسنده بودن. (یادداشت مؤلف). بس شدن. کافی بودن. (فرهنگ فارسی معین). اجزاء. (تاج المصادر بیهقی) : ببخشد او را حیاتی که وفا کند بکار دنیا و دین و عمری که کفایت بکند مصلحتها را. (تاریخ بیهقی چ ادیب ص 319) ، از عهدۀ اجرای امری برآمدن. (فرهنگ فارسی معین). کاری را به انجام رسانیدن:
ایزد این شغلها کفایت کرد
خواجه ناگفته آنچه گفت سخن.
فرخی.
شغل این ناجم پیش گیرد و کفایت کند به جنگ یا به صلح باز آرد. (تاریخ بیهقی چ ادیب ص 422). شغل این مخذول کفایت کرده آمد. (تاریخ بیهقی ایضاً ص 367). مأمون را این سخن خوش آمد و مثال داد این دو تن را تا این شغلها راکفایت کنند. (تاریخ بیهقی ایضاً ص 137). منتظر می باشم که اگر مهمی باشد من آن را... کفایت کنم. (کلیله ودمنه). مسعود... جزماً فرمان داد که این مهم ترا باید کفایت کرد. والی جز از اطاعت چاره ندید. (سلجوقنامۀ ظهیری چ خاور ص 15).
گر نظر از راه عنایت کنی
جمله مهمات کفایت کنی.
نظامی.
، از عهدۀ کسی برآمدن. (فرهنگ فارسی معین) : شما بجملۀ عرب یکی راکفایت کنید. (لباب الالباب چ نفیسی ص 46) ، بس کردن. (یادداشت مؤلف) : چون... ایشان... از شغلهای بزرگ اندیشه می دارند و کفایت می کنند... به تاریخ راندن... (تاریخ بیهقی).
مگو چندین که مغزم را برفتی
کفایت کن، تمام است آنچه گفتی.
نظامی.
به خاک بادیه پرورده آتش آهنگی
کز آب و کاه کفایت کند به باد وسراب.
مولانا مظهر (از آنندراج).
، سود گرفتن، صرفه جویی نمودن. (ناظم الاطباء)
ایزد این شغلها کفایت کرد
خواجه ناگفته آنچه گفت سخن.
فرخی.
شغل این ناجم پیش گیرد و کفایت کند به جنگ یا به صلح باز آرد. (تاریخ بیهقی چ ادیب ص 422). شغل این مخذول کفایت کرده آمد. (تاریخ بیهقی ایضاً ص 367). مأمون را این سخن خوش آمد و مثال داد این دو تن را تا این شغلها راکفایت کنند. (تاریخ بیهقی ایضاً ص 137). منتظر می باشم که اگر مهمی باشد من آن را... کفایت کنم. (کلیله ودمنه). مسعود... جزماً فرمان داد که این مهم ترا باید کفایت کرد. والی جز از اطاعت چاره ندید. (سلجوقنامۀ ظهیری چ خاور ص 15).
گر نظر از راه عنایت کنی
جمله مهمات کفایت کنی.
نظامی.
، از عهدۀ کسی برآمدن. (فرهنگ فارسی معین) : شما بجملۀ عرب یکی راکفایت کنید. (لباب الالباب چ نفیسی ص 46) ، بس کردن. (یادداشت مؤلف) : چون... ایشان... از شغلهای بزرگ اندیشه می دارند و کفایت می کنند... به تاریخ راندن... (تاریخ بیهقی).
مگو چندین که مغزم را برفتی
کفایت کن، تمام است آنچه گفتی.
نظامی.
به خاک بادیه پرورده آتش آهنگی
کز آب و کاه کفایت کند به باد وسراب.
مولانا مظهر (از آنندراج).
، سود گرفتن، صرفه جویی نمودن. (ناظم الاطباء)
- کفایت کردن
تاییدن بس بودن، برآمدن کار ساختن بس شدن، کافی بودن، از عهده کسی بر آمدن: شما بجمله عرب یکی را کفایت کنید، از عهده اجرای امری بر آمدن: مسعود... جزما فرمان داد ک این مهم ترا باید کفایت کرد والی جز از اطاعت چاره ندید
- کفایت کردن ((~. کَ دَ))
به اندازه بودن
- کفایت کردن
بسنده کردن
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
لحیم کردن: (خرد بشکستیم کنون شاید که کنی این شکسته را کفشیر)، (مسعود سعد)
نوشتن تحریر کردن: (تا نوبت وراثت به یعرب بن قحطان رسید اول کسی بود که بخط عرب کتابت کرد)
اثر کردن تاثیرکردن، انتقال یافتن مرض از شخصی (یا جانوری) بشخص دیگر
هاچیدن نیدن آنیهیدن جامنیدن زامنیدن وازنیدن هاختن هختن ویتاردن راهنمایی کردن
آن کبوترشان ز بازان نشکهد باز سر پیش کبوتر شان نهد (مولانا) پاس داشتن نواختن پاس داشتن رعیت و غیره را، نگاهداشتن حق کسی را، توجه کردن، تعظیم کردن احترام کردن
کفاره دادن: (دی سجده همی کردی کردی گنهی هایل می نوش گناهت را امروز کفارت کن)، (امیر معزی)
